Yüzümüzdeki maskeleri çıkartma vakti gelmedi mi?

364 gün dayak at canına kastet 1 gün çiçek ver. Oh be,  ne güzel hayatmış bu. Gerçekten samimi miyiz kadınları yılın bir günü baş tacı yapmak için kürsüler kurup karanfiller dağıtarak onların gönüllerini almak için nutuklar atmak vicdanlarımıza ne kadar rahatlatıyor hiç sordunuz mu kendinize veya kendimize!

Bugün 8 Mart 365 günün 1 günü hatırladığımız o gün bu gün. Diğer 364 günde Kadılarımız için ne yapıyoruz.

El üstünde tutmadığımız kesin. Bunu ben değil istatistikler söylüyor. Dayak atıyor, bıçaklıyor, kurşunluyor, saçlarından sürükleyerek canlarını yakıyor hayatlarına kastediyoruz. Kısacası kendimizi avutuyoruz. Kadınları korumak için kanunlar çıkartıyor, kafa patlatıp uygulamalar hazırlıyoruz. Amaç savunmasız kadınlarımızı erkeklerden korumak, yaşama tutunmasını sağlamak. Peki, kadınların yaşamlarına kastedilmesini önlemekte ne kadar başarılıyız. Eşinden şiddet gören, erkek arkadaşından dayak yiyen canına kastedilen kadınlarımızı uzaklaştırma kararıyla veya KADES uygulamalarıyla korumak yerine eğitim versek. Ağaçları yaş iken eğsek daha doğru olmaz mıydı?

Oturup enine boyuna düşünelim kalıcı çözümler üretmek için kafa patlatalım. Kadın Çiçektir sözünü hayata geçirelim.

Kadınların canlarının yanmadığı,  hayatlarına kastedilmediği bir dünya yaratmak umudumuzu kaybetmeyelim.